Caravan

Ik werk tijdelijk iets minder i.v.m. klachten die duiden op overbelasting. Nu me dit overkomt, merk ik dat ik lang niet de enige ben. Dat is zowel geruststellend als beangstigend. Maar, ik krijg hulp en op basis van dit professionele advies moet ik uit mijn vastgeroeste patronen en het roer omgooien. Volgzaam als ik ben, doe ik dat dan ook. Manlief kan zich hier volledig in vinden en op een zeker moment wil ie even

met me praten (tot dan toe heeft hij vooral geduldig naar me zitten luisteren). Behoedzaam begint hij: “Ik heb een idee, maar je mag het niet gelijk wegwuiven. Ik wil graag dat je er eerst even rustig over nadenkt”. Hij kent me goed. Hij vervolgt met het voorstel om een caravan aan te schaffen. Ik blijf stil….die had ik niet zien aankomen. Blijkbaar is dat voor hem voldoende aanmoediging om me er enthousiast van te overtuigen hoe goed dit voor me zal zijn; onverwachte weekendjes weg, zomers lang door Europa rondtrekken, de vrijheid tegemoet met ons eigen huisje-op-wielen en ook Bentley kan mee. Hij sluit zijn relaas af met de belofte dat als het ons niet bevalt, we de caravan het jaar erop gewoon weer verkopen. Dan hebben we ’t in ieder geval geprobeerd. Ik ben nog steeds stil, maar in mijn hoofd gebeurt er van alles. Kamperen… ik, die al jaren roept dat dat niets voor mij is, die gruwelt bij de gedachte aan gemeenschappelijke toiletten en het hardst lacht om het ANWB-stel van Brigitte Kaandorp (met de fietsen achterop de auto naar de Veluwe). Maar dan zet manlief z’n laatste én altijd-werkende-troef in. Achteloos oppert hij: “En als kleinzoon straks iets groter is kan ie mooi eens met ons mee”. Ik ben om. Voor de vorm spartel ik nog wat tegen en uiteindelijk knik ik voorzichtig instemmend. Omdat ik mijn dagen toch thuis doorbreng waarbij ik vooral achter manlief aanhobbel, zitten we een uur later al in de auto op weg naar een lokale kampeerwinkel. Daar staan blijkbaar ook tweedehands caravans te koop. Manlief heeft zich voorbereid. Als we er zijn zet ik mijn beste beentje voor en zowaar, ik ga van caravan naar caravan en word steeds enthousiaster. Op zeker moment hoor ik mezelf zelfs allerlei voordelen van het hebben van een caravan opsommen, terwijl ik om me heen kijk of ik mijn ruggengraat voorbij zie komen. Ook de dagen daarna spenderen we aan het bekijken van verschillende tweedehandse caravans, maar we kunnen die van ons nog niet echt vinden. Ze zijn te oud, te duur, te uitgeleefd of hebben niet de juiste indeling. Maar dan vinden we op Marktplaats een caravan die te mooi lijkt om waar te zijn. We bellen en spreken af om dezelfde avond nog te komen kijken. Het is slechts een half uurtje rijden en voor ik ’t weet staan we enthousiast in onze aanstaande caravan. Dit voelt goed! De caravan ziet er goed uit, is lekker fris, heeft een handige indeling en we krijgen er van alles bij voor een prima prijs. Binnen een uur is het geld overgemaakt en in het donker parkeren we de caravan op ons oprit. De volgende ochtend worden we allebei wakker met een lichtelijk ‘oeps-we-hebben-een-caravan-gekocht-gevoel’, maar we weten ons razendsnel te herstellen. Dit ís het roer om. En we zijn er nog niet, bij een regionale kampeergigant schaffen we binnen olympische snelheden een complete caravanuitrusting aan; vouwstoelen met diverse standen en voorzien van verstelbare nekkussentjes, een inklaptafel, een opvouwbaar afwasteiltje en dito wasmandje, handige pannetjes, schattig serviesgoed, bestek, frisse kussentjes, handige opbergdoosjes, kaarsjes en zelfs plastic plantjes. You name it, we’ve got it! De hele week zit ik in extase in de caravan; luchten, schoonmaken, inrichten, temperaturen en checken of alles echt waterdicht is. De avonden spenderen we op de bank met allebei een tablet op schoot, we moeten een camping zoeken voor onze allereerste ‘probeer-kampeer-reis’. De voorpret is oneindig en we weten precies wat we willen: we gaan binnenkort met onze caravan-met-fietsendrager naar… de Veluwe. Brigitte Kaandorp…eat your heart out!