Fantastisch

Afgelopen winter spreek ik af om samen met een bevriende collega naar de voorstelling ‘New Orleans’ van Ricky Koole,  Leo Blokhuis en Ruben Hein te gaan. Ze komen in een theater in de buurt en we hebben wel zin in een muzikale avond. Bovendien, Leo is een gezamenlijke favoriet dus onze voorpret is oneindig. We werken ons gestaag door de weken voorafgaand heen en dan is het zover. We spreken af

op locatie. Als we er zijn hebben we nog tijd voor een kopje koffie. Ietwat opgewonden over wat er gaat komen, zitten we gezellig te kletsen. De voorstelling begint en we zoeken onze stoelen op. Dan gaat het doek open en het wordt muisstil. We zijn onder de indruk; wat een goede muziek en wat een fijne achtergrondverhalen! De avond vliegt voorbij en voor we ’t weten is de voorstelling afgelopen. We hebben nog geen zin om naar huis te gaan en besluiten in de lobby eerst nog een drankje te doen. Ineens bespeuren we wat beweging. We zien Ricky, Leo en Ruben de lobby inkomen voor de verkoop van merchandise en om met bezoekers te kletsen. We springen van onze stoel en scharrelen achteloos hun kant op. Dat kunnen we niet aan ons voorbij laten gaan, Leo in levende lijve. Als we in de buurt komen is Leo druk in gesprek. We bewegen ons onopvallend steeds dichterbij totdat we vlak naast hem staan. We zijn nog druk aan het overleggen wat we tegen hem zullen zeggen, mochten we in gesprek raken, als we plotseling oog in oog met hem staan. Door de situatie overvallen overladen we hem met welgemeende complimenten over de voorstelling van die avond. Ik hoor mezelf zeggen dat ik de show fantástisch vond en leg hem uit dat ik het woord ‘fantastisch’ eigenlijk nooit gebruik. We kletsen nog even verder en maken van de gelegenheid gebruik om samen op de foto te gaan. Dan is het gesprek voorbij en gaan collega en ik naar huis. Thuisgekomen appen we met elkaar over hoe leuk de avond was. We genieten nog dagen na en dan is het tijd om weer over te gaan tot de orde van alledag. Na een tijdje realiseer ik me dat ik het woord ‘fantastisch’ blijkbaar moeiteloos aan mijn woordenschat heb toegevoegd. Ik ken mezelf, ik adopteer vaker woorden (en gebaren) en weet hoe moeilijk het is om het weer ongedaan te maken. Maar het leed is al geschied…het woord zit muurvast in mijn spraaksysteem. Wat ik ook probeer, te pas en te onpas hoor ik mezelf iets ‘fantastisch’ vinden. Ik begin er zelfs een fantastische hekel aan te krijgen. Ik ben bang dat ik dit niet in mijn eentje kan stoppen. Dus, mocht je me tegenkomen en me betrappen op dat ik iets ‘fantastisch’ vind, dan vraag ik je vriendelijk doch dringend om me heel streng in mijn ogen te kijken. Je mag me zelfs een beetje bang maken. En mocht je een ander fantastisch stopwoord ter overname hebben, dan kun je dat altijd bij me kwijt.