Zomer

Naast mijn assortiment aan schoenen heb ik een fijne collectie handtassen. Ik hou ervan als mijn tas matcht met mijn outfit. Inmiddels gaat het overpakken van tasinhoud , zorgvuldig en efficiënt. Een paar dagen geleden is weer zover. Als ik mijn tas leeghaal, stuit ik per ongeluk op onze caravansleutels. Hmmm…. vergeten op te ruimen. Ik hang ze op aan het daarvoor bestemde

sleutelhaakje. Met een grote glimlach op mijn gezicht denk ik terug aan de afgelopen zomervakantie. Het kiezen van onze bestemming had nog wel wat voeten in aarde; tot twee dagen voor vertrek kunnen we maar niet beslissen waar we naartoe gaan. Het wisselt van dag tot dag, zo niet van uur tot uur: Toscane, Kroatie of Zuid-Frankrijk. Maar dan hebben we er tabak van. We besluiten ons aan onze eerste ingeving te houden: we gaan naar de Côte d’Azur. Om te voorkomen dat we ons opnieuw kunnen bedenken, boeken we een camping. We pakken de caravan in en twee dagen later is het zover. De hondjes zijn ondergebracht in een hondenhotel, wij hangen ons mobiele huisje achter onze auto en uitgezwaaid door buren vertrekken we. We hebben geen haast en tuffen op ons dooie gemak in 2,5 dag naar onze eindbestemming. Als we aankomen melden we ons bij de receptie en na het afhandelen van het papierwerk wordt ons uitgelegd waar we onze plek kunnen vinden. Het ziet er goed uit. Binnen no-time staat de caravan, hebben we de boel ingericht en lopen we een rondje over de camping. We zien een mooi zwembad en ontdekken de cocktailbar. Fijn! Als we die avond voor onze caravan zitten voelen we ons de koning te rijk. Alles wijst erop dat het een mooie vakantie wordt. De volgende dag verkennen we de omgeving en zoeken we een mooi strandje op. Als we aan het eind van de dag weer op de camping zijn, zien we dat we nieuwe buren hebben. Druk met het opzetten van hun tent horen we de man tegen vrouw en kinderen foeteren. We trekken de conclusie dat er ongetwijfeld nog wat werk- en reisstress in zijn systeem zit. Het zal wel bijtrekken. De volgende ochtend worden we vroeg gewekt door buurman die met luide stem zijn drie jonge kinderen onder controle probeert te houden. Manlief en ik kijken elkaar aan. Het lijkt ons verstandig om, als dit zo doorgaat, de camping maar een beetje te mijden. We ontbijten, maken ons klaar en stappen in de auto naar Nice, lekker winkelen. Daar aangekomen lopen we ontspannen rond. Al gauw zie ik een Guess winkel. Ik moet gewoon even naar binnen en dan ben ik op slag verliefd op een prachtige jeans. En de prijs valt reuze mee. Mijn maat hangt er niet tussen maar met een maatje kleiner dan normaal ga ik optimistisch het pashokje in. Als ik een beetje moeite doe past de broek me perfect. Verkocht loop ik naar de kassa om af te rekenen. Daar blijkt de broek twee keer zo duur dan ik had verwacht. Ik heb klaarblijkelijk niet goed gekeken en weet heel even niet wat te doen. Terwijl manlief hoofdschuddend naast me staat, overleg ik met de verkoper of ik de broek wel of niet zal kopen. Hij begrijpt mijn dilemma, verontschuldigt zich over de prijs, probeert zo goed mogelijk met me mee te denken en dan ben ik om. Ik wil deze broek zó graag. Onder mijn plechtige beloftes aan manlief dat ie de hele vakantie geen kosten meer aan me kwijt is, reken ik af. We gaan verder en ik weet de rest van de dag mijn geld in de portemonnee te houden. Terug op de camping worden we verwelkomd door oneindig gemopper aan de andere kant van het heggetje. Als we gegeten hebben, zoeken we de cocktailbar op, ver weg van het naburige gemopper. Terwijl we uitkijken over het verlichte zwembad, met een cocktail in de hand, genieten van we van de live muziek. We hebben een fijne avond. De volgende dagen blijft buurman rumoerig, terwijl buurvrouw met enige regelmaat een uurtje spoorloos is. Hun kinderen lijken zich prima te vermaken. Na een week vertrekken de rumoerige buren weer en keert de rust terug. En ondertussen hebben wij het nog steeds reuze naar ons zin. We maken de mooiste uitstapjes; we eten ijs bij Café de Paris in Monaco, zitten op het terras aan de boulevard in Cannes, liggen op het strand in Beaulieu-sur-Mer, huren ligbedjes in Saint-Maxime en eten in St. Tropez met een oude vriendin. Waardevolle momenten rijgen zich aaneen. We genieten van alle luxe en weelde om ons heen en maken van iedere dag een feestje. Als het, na twee weken daar, tijd wordt om weer huiswaarts te keren hebben we het gevoel dat we maanden zijn weggeweest. Het is goed zo; we gaan terug naar kleinzoon, de (schoon)kinderen, de hondjes en ons alledaagse leven. De hele terugreis maken we plannen: het leven van afgelopen weken is ons prima bevallen, dus we willen een camper en maandenlang de zon achterna. Maar als ik thuis de boel weer heb opgeruimd en een blik werp op onze flink geslonken bankrekening, weet ik dat die plannen voorlopig de ijskast in moeten. En ik realiseer me: dat geeft niets, we leiden al een rijk leven.